Ojee, een verjaardag

Vandaag is Maud (dochter Krista) jarig. Tja… bij ons in huis brengt dat altijd wat spanning met zich mee. Herken je dat? Janneke van Olphen heeft mij met haar boek ‘Het hooggevoelige kind met een sterke wil’ veel inzichten gegeven in het brein van Maud. Door dit boek heb ik (eindelijk) mijn dochter leren begrijpen. Het heeft even wat tijd gekost, en laat ik eerlijk zijn; lukt nog steeds niet altijd. Maar ik kan de reacties van mijn dochter veel beter begrijpen. En zo begrijp ik dus ook beter waarom Maud rondom haar verjaardag altijd ‘doet zoals ze doet’.

Zo liet Janneke mij inzien dat kinderen naast gevoelig zijn, ook een ijzersterke wil kunnen hebben. Deze enthousiaste kinderen zijn vooral op zoek naar nieuwe belevenissen en avonturen, ook al druist dat vaak in tegen hun gevoelige inborst. Zij zoeken de prikkels op, waar ze tegelijkertijd overprikkeld van raken. In het lieve, enthousiaste kind blijkt een vurig draakje te zitten. Een pittige combinatie; voor henzelf, maar zeker ook voor hun omgeving. In mijn eerder blog schreef ik hier al even over. Maar Maud heeft dat dus ook.

Terug naar die verjaardagen… Want hoe fijn is het om een verjaardag te vieren! Tenminste, dat vind ik. Maar onze kids ervaren een verjaardag toch echt anders. Zo viert Pepijn zijn verjaardag het liefst met weinig mensen, want hij ervaart grote groepen als angstig. Waar Renske het liefst de hele wereld uitnodigt voor een verjaardag, kwam ze erachter dat Pepijn het liever bij een klein clubje familie houdt. En niet alleen met het vieren van zijn eigen verjaardag. Ook als hij naar een verjaardag van iemand anders gaat, dan is dat al een hele opgave. Ik weet nog goed dat Jort en ik onze verjaardagen vierden. Midden in de zomer, tuin vol visite, slingers, huis vol mensen, hapjes op tafel, tafel vol cadeaus. En daar kwam Renske binnen, met dochter Veere. Maar zonder zoonlief Pepijn. Mijn eerste reactie: he, waar is Pep nou? Zo dapper dat Renske direct vertelde: ‘Pepijn komt niet. Het mag zelf kiezen naar welke verjaardag hij wel of niet gaat. En hij koos ervoor om samen met papa rustig met lego te spelen’. Ga er maar aan staan, als moeder zijnde. Om je op die manier te verdedigen tijdens een verjaardag. Maar waarom eigenlijk? Het maakt je als moeder juist sterker als je voor jouw kind opkomt. Niemand heeft er iets aan als jouw kind in een hoekje zit te kniezen, of zich op sluit in de badkamer omdat de hoeveelheid visite nogal bij hem binnenkomt. Kies wat het beste is voor jouw kind. Dus neem em niet mee, juist als hij niet graag verjaardagen viert.

Maud valt in de categorie: gevoelig, met een ijzersterke wil. Die organiseert het liefst elke week een verjaardag, bedenkt een musical of schrijft een toneelstuk. En dan ook echt met alles erop en eraan. Want met haar gevoeligheid heeft ze ontzettend veel oog voor detail, is sfeergevoelig en erg begaan met anderen. Dus als zij een feestje voor ogen heeft, dan koppelt ze daar een thema aan, dat past bij alle mensen die op het feestje komen. Want: iedereen moet het naar zijn zin hebben. Ze weet overduidelijk wat ze wilt (en ook wat ze niet wilt!), bepaalt het liefst alles zelf en heeft een ongelooflijke dosis energie. Daarbij bruist ze van de ideeën, die ze het liefst ook allemaal tegelijk uitvoert. Ik herinner me haar zesde verjaardag nog heel goed. Op mijn vraag wat ze met haar verjaardag wilde doen, kwam het hoge woord eruit: “een sprookjes verjaardag mam!”. Om vervolgens in een spervuur al haar ideetjes te uiten: “alle kindjes mogen verkleed komen in hun favoriete sprookjesfiguur, we doen spelletjes aan de hand van sprookjes, mijn uitnodiging moet de sprookjesboom van de Efteling op de voorzijde hebben en we luisteren tijdens mijn grote-mensen-verjaardag alleen maar naar de sprookjesmuziek. En voor mijn traktatie op school heb ik zo’n leuk idee, mam! Ik wil het peperkoekhuis maken, van ontbijtkoek en versieren met smarties…”

Ik dacht nog: oh, oh… Maar zo geschiedde. Mevrouw De Maudster (zoals we haar regelmatig gekscherend noemen in zo’n bui) kreeg haar sprookjesverjaardag. Waar ze alleen geen rekening mee had gehouden, waren de opa’s en oma’s. Die houden niet van sprookjesmuziek, vooral niet als het volume op HOOG staat. En dus moest de muziek iets zachter, want niemand kon elkaar verstaan. En dat ene klasgenootje die niet in de ‘zevenmijlslaarzen’ van papa wilde…? Ook daar had Maud niet op gerekend. En dus ontstond er kortsluiting. In haar hoofd en vervolgens in haar hele lichaam. Ze was teleurgesteld en gedroeg zich als een dramaqueen want ze was alle verbinding met haar ideeën en de visite kwijt. Kortom: haar verjaardag was stom, stommer, dan stom. Zei ze na afloop.

Lesje geleerd (voor ons): ze mag altijd haar eigen thema bepalen, alles bedenken en uitvoeren. Maar we nemen met haar door waar de valkuilen liggen. Hoe men kan reageren, wat de risico’s zijn en wat mogelijk anders kan lopen? En met het oplossingsgerichte karakter heeft ze daar uiteraard ook een idee voor: “maar mam, dan kan dat kind toch gewoon even…”

Hoe ervaar jij verjaardagen met jouw kinderen? Hoe zorg jij ervoor dat jouw kind ook echt geniet van een verjaardag? Wij lezen het graag! Deel jouw verhaal hieronder in de comments of stuur ons een mail naar onsjekolibrie@gmail.com

Liefs,
Krista