Sta jij in verbinding met jezelf?

Vorige week plaatsten we op OnsjeKolibrie een vlog over het webinar Omdenken dat Krista volgde. Men had het over verbinding. Verbinding met jezelf, met elkaar en met jouw kind in het bijzonder.

Geïnspireerd door deze vlog bedacht ik me hoe ik dat doe als ouder? Hoe ervaar ik dat in relatie met Pepijn? Hoe staat het met mijn verbinding met mezelf? Tja… of ik en wanneer ik verbinding met mijzelf sta, hangt een beetje af van de tijd van de maand. Herkenbaar?

Gedreven door hormonen lukt het me in meer of mindere mate om stil te staan en bewust te zijn van de verbinding met mijzelf. Zonder verbinding ben ik gehaast, geïrriteerd, laat ik een ander meer invloed op mij hebben. Wanneer ik de verbinding met mezelf wel heb, heb ik beduidend meer grip, ook op mezelf. Dan kan ik van tevoren goed bedenken en aanvoelen wat ik graag wil en dit ook naleven.

Deze competentie heb ik mezelf wel aan moeten leren. Dit lukte me niet van de ene op de andere dag. Veel oefening, sparren met andere coaches, training en kletsen (veel kletsen) met vrienden om me heen hebben me hierin geholpen. Kortom: achterhalen wat ik belangrijk vind, op welke manier ik in het leven wil staan. Daardoor kan ik autonoom zijn, mijn eigen regie pakken en de regisseur zijn van mijn eigen leven.

Als ik dat vertaal naar het moederschap met een kind dat gewoon anders is, heeft dit invloed op de gesprekken die ik voer. Zowel met Pepijn, als ook met leerkrachten op school.

Al een aantal keer is een afspraak met school op donderdag aan het einde van de middag gepland. Voor mij geen gunstige timing, aan het eind van de werkweek, na een drukke werkdag. Een beetje gespannen ga ik zo’n gesprek in. Tot nu toe is gebleken dat ik toch een beetje als advocaat daar moet zitten*.

Ik ben dan dus niet in verbinding met mezelf, ik ben overal met m’n gedachten en mijn gevoelens schieten alle kanten op. Op deze manier voel ik me niet competent omdat ik niet stil sta bij welk verhaal ik wil vertellen en niet de rust heb gepakt om dit goed voor te bereiden. En dus laat ik me leiden door de ander (in dit geval dus die leerkacht). Ik ben dan dus niet autonoom. Ik heb geen verbinding met mezelf gemaakt en kan dus ook geen verbinding met de ander maken. Vervolgens rond ik  steevast met een onzeker gevoel zo’n gesprek af. Bedenkend dat ik het toch graag anders had gewild en dingen ben vergeten.

Als een zo’n gesprek op mijn vrije dag is gepland dan staat de dag veel meer in teken van mijn eigen plan. Ik kan me voorbereiden, even gaan zitten met een kop koffie. Mezelf beseffen welke acties ervan mij verwacht worden als advocaat en welke gevoelens dit met zich mee brengen. Ik leg hiermee de verbinding met mezelf waardoor ik dat vervolgens ook met diegene op school kan doen. Ik voel me meer op mijn gemak en kan dus vertellen wat ik wil. Ik sta mezelf toe na te denken tijdens het gesprek. En dan loop ik naar buiten met een tevreden gevoel. Mocht ik iets vergeten zijn, geef ik mezelf de ruimte om te bedenken dat ik dit de volgende keer kan vertellen, want ik heb nu de verbinding gelegd.

Er zijn nog heel veel van dit soort voorbeelden niet alleen als moeder, maar ook als partner, werknemer, vriendin, dochter, zus en als die andere rollen die je vervuld.

Herken jij dit ook? Op welke manier doe jij dit? Laat een reactie achter in de comments hieronder of stuur dan een mail naar onsjekolibrie@gmail.com

* Deze term komt uit het boek; “Ik snap het wel, maar niet zo snel”. Waar binnenkort een review over geplaatst zal worden door ons.