Ik beken; ik ben diegene met kortsluiting!

De laatste weken van school zijn ingegaan. Veel vrije dagen, eindelijk zon, volop zomergevoel. Klinkt als: alle ruimte voor positiviteit. Maar niets is minder waar. 

Bij ons is dat niet altijd het geval. De druk op mijn werk neemt toe, iedereen wil voor de zomervakantie zaken afronden. Mijn energie raakt op. En die van de kinderen al helemaal. De laatste weken stromen vol met toetsen, cito’s, een zomerfeest en watergevecht op school en een schoolreisje. En dat allemaal zo vlak voor het einde van het schooljaar!

Reden genoeg voor kortsluiting bij ons thuis! Want waar de een (dochterlief) geniet van het ingeplande watergevecht op school, ziet de ander (zoonlief) daar tegenop omdat het een enorm kabaal en chaos oplevert. Waar de een de Cito toets gewoon even maakt en daarna denkt ‘zo klaar is kees’, heeft de ander slapeloze nachten en gaat met buikpijn op school. 

En hoe doe je dat als ouder? Want hey, als werkende moeder, heb ik ook nog ‘een paar’ deadlines te halen voordat we richting Italie kunnen vertrekken. En, oh ja (!), hoe krijgen we de opvang rond tijdens de zes weken lange schoolvakantie?

Hoe dan?! Ik probeer alleen maar overzicht te krijgen. Check, check, dubbel check. Staan de studiedagen goed in mijn agenda? Er moet nog een juffen cadeau verzonnen/gemaakt worden. Dan is er ook nog een gesprek met de juf op school - NIET VERGETEN - staat er dan met grote letters in m’n agenda. Betrokkenheid tonen en toch ook niet van je standpunt wijken. Maar goed welk standpunt eigenlijk? Daarover wil ik dan eigenlijk nog een afspraak maken met de leesbegeleider. Dus op het To do lijstje komt: afspraak maken met leesbegeleider om te bepalen welk standpunt ik moet innemen als ik in gesprek ga met de juf… En wanneer doe ik dat dan? Want elke vrije woensdagochtend ben ik toch nog even aan het werk voor dat leuke project...

Kortom: kortsluiting. Niet alleen bij de kids, maar juist ook bij mij! Wake up call: ik beken! En wat denk je, het is Pepijn die dan tegen me zegt: “maar mam dan moet je tussendoor gewoon even rust pakken.”

Dus stoppen met overzicht krijgen, maar overzicht maken. Geen grote stappen, snel thuis. Maar week per week bepalen wat haalbaar is. En als iets niet lukt, tja dat hoort het erbij, dat blijkt dan achteraf vaak helemaal niet zo erg als bedacht in m’n hoofd.

En ondertussen lekker duckies lezen in de tuin! Er is toch niets fijners dan dat?

Succes alle papa’s en mama’s in de laatste weken voor de zomervakantie. Bedenk maar zo: nog maar een paar weken…!