Na de zomer weer naar school…
Tien jaar ben ik nu … en na een heerlijke relaxte zomer mag ik weer naar school. Ik heb mixed feelings. Leuk om mijn vrienden weer te zien. Een nieuwe juf, een nieuw lokaal en over twee jaar mag ik al naar de middelbare…
De week voordat school begint ben ik zenuwachtig, tenminste dat zeggen mijn ouders. Blijkbaar reageer ik dan wat fel, ben ik pinnig en snel van slag. Zelf heb ik gewoon moeite met alles en iedereen om me heen. Snapt dan echt niemand dat ik het gewoon echt behoorlijk spannend vind om weer naar school te gaan?
Gelukkig gaan we in het laatste weekend nog leuke dingen doen. Dan vergeet ik even dat ik maandag al weer moet…Een dagje strand, zwemmen in de zee (met mijn nieuwe Franse badpak), de golven trotseren. Mijn broertje speelt met zijn vlieger. Mijn vader twijfelt of hij wel of niet de zee in zal gaan. Waarom (waarom?!) heeft hij dan ook zijn zwembroek niet mee genomen?! Ik neem nog een duik en opeens zwemt papa naast me! Mijn held. In zijn onderbroek, gewoon een duik genomen. Samen maken we plezier en vergeet ik dé maandag die komen gaat. De zon schijnt, ik voel het zout op mijn huid. Waarom kan de zomer niet nog heel even wat langer duren?
En dan is het opeens zondagavond. Het weekend is voorbijgevlogen. En morgen is het D-day. Man oh man. Ik kan toch echt niet slapen. Ik woel en woel en val volgens mama echt te laat in slaap. Maandag brengt mama ons naar school. Ik geef haar nog een dikke knuffel en stiekem wil ik in haar warme trui kruipen om nooit meer los te laten. Maar dat is echt niet stoer meer (ik ben tenslotte al tien). Mijn vriendinnen lopen het schoolplein op en ik haak aan. Wat een gezelligheid. De nieuwe juf is echt heel leuk. Wel wat strenger dan de vorige. Maar voor onze klas is dat helemaal niet zo verkeerd. Hopelijk weet deze juf de ‘pestkoppen’ in de klas in toom te houden. Dat zou echt fijn zijn. Want van gedoe in de klas krijg ik altijd hoofdpijn, dan wil ik de kinderen die het moeilijk hebben helpen, maar dat lukt me niet. De hele week is eigenlijk een groot feest op school! Het is zo fijn om iedereen weer te zien.
Tot donderdagavond. Wat is het druk, op school, bij opa en oma en mijn broertje is hyper. Ik zie aan mama dat ze het zweet in haar handen heeft staan. Ze wordt dan altijd een beetje pissig. Maar dat zeg ik maar niet…Vrijdagmiddag is het ook al zo druk op het schoolplein. Ouders en kinderen krioelen door elkaar heen. “Wil je afspreken? Mag ik afspreken? Zullen we afspreken?” Met rode konen kom ik de klas uit. Mama geeft me een knipoog en duwt me bij het fietsen in de rug. Tuurlijk kan ik zelf heel goed fietsen, maar soms is het gewoon heerlijk om mama’s hand in mijn rug te voelen. Thuis drinken we samen een kop thee in de tuin. Even ademhalen en bijkomen. Ik hoef even helemaal niets en kijk lekker om me heen. Ik ruik de herfst al in de lucht. De vogeltjes kwetteren. De zon piept door de wolken. Mama geniet van haar thee en ik sla een arm om haar heen en druk mijn neus tegen haar schouders. Hmmm. Wat ruikt ze lekker naar mama. Als ik dat tegen haar zeg, geeft ze me een dikke knuffel en knijpt me zachtjes in mijn schouders. Het komt wel goed. Het is gewoon weer even wennen.
